;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ

(συνταγμένο τον Σεπτέμβριο του 2014)

Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και έχει εργαστεί ως κειμενογράφος, επιφυλλιδογράφος, αρθρογράφος, δικηγόρος, επιμελητής εκδόσεων, σεναριογράφος ντοκιμαντέρ, διοργανωτής σεμιναρίων κ.ά. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με διάφορες εκφάνσεις του δυτικού πολιτισμού: την κλασική και μετακλασική επική αφήγηση, την τραγωδία, τις ιδεολογία της Αναγέννησης, τη δυτική ζωγραφική μέχρι τον 20ό αιώνα, την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης, την πορνογραφία, την Ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και με άλλα θέματα λογοτεχνίας και αισθητικής. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού Τα Ποταμόπλοια (1990-1992) και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Mauve (2003-2006), ενώ από το 2007 μέχρι σήμερα οργανώνει στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κύκλους σεμιναρίων με θέματα δυτικού πολιτισμού (ενδ. βλ.: http://www.triaridis.com/seminars/theater). Το 2008 έφτιαξε τις εκτός εμπορίου εκδόσεις γκάβλα – ενώ το 2009 έφτιαξε τις εκδόσεις δήγμα (http://www.ekdoseis-digma.gr/). Από την ίδια χρονιά συμμετέχει στις εκδόσεις διάπυροΝ (http://diapyron.com/). Στις δύο τελευταίες εκδοτικές προσπάθειες εκδίδει τα βιβλία του από το 2009 μέχρι σήμερα (2014).

Στα χρόνια 1996-2001 υπήρξε ακτιβιστής του Δικτύου DROM για τα κοινωνικά δικαιώματα των Τσιγγάνων, ενώ από το 1996 συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του Δικτύου Εθελοντών Δοτών Αιμοπεταλίων Θεσσαλονίκης. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά και δικτυακούς τόπους. Το καλοκαίρι του 2005 διέκοψε τη 18μηνη συνεργασία του με την εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής όταν η τελευταία αρνήθηκε να δημοσιεύσει το κείμενό του που αφορούσε την κομμένη μακεδονική γλώσσα και την αναγκαιότητα διδασκαλίας της στα σχολεία (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD046.htm). Στα χρόνια 2005-2008 δημιούργησε και συντόνισε τη σειρά Αντιρρήσεις στις εκδόσεις «τυπωθήτω», όπου εκδόθηκαν συνολικά έξι βιβλία (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD059.htm). Από το καλοκαίρι του 2009 είναι αρνητής εφεδρικής στράτευσης και αντιρρησίας συνείδησης (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD062.htm). Τον Δεκέμβριο του 2010 υπέγραψε μαζί με άλλους γονιούς αίτηση προς τον Συνήγορο του Πολίτη για απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες, κατάργηση της σχολικής ομαδικής προσευχής και σχολικού εκκλησιασμού (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD063.htm). Έχει γράψει πολλά κείμενα ενάντια στα έθνη και τους εθνικισμούς, τις θρησκείες, τους ολοκληρωτισμούς, τους κοσμοδιορθωτισμούς και τον ανθρωποδιορθωτισμό, το ρατσισμό και κάθε μορφή ατομικής και συλλογικής βίας.

Από το 2000 έχει εκδώσει σε διάφορες μορφές 38 βιβλία με αφηγήσεις και δοκίμια (συγκεντρωμένα όλα εδώ: http://triaridis.gr/books.html) – με πρώτο από αυτά το μυθιστόρημα Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα. Το 2004 έφτιαξε την ιστοσελίδα http://triaridis.gr/ και έκτοτε συγκεντρώνει εκεί, στο σύνολό τους, όλα του τα εκδομένα βιβλία του και όλα τα δημοσιευμένα κείμενά του (δοκίμια, άρθρα, κείμενα – μέχρι στιγμής περισσότερα από 300). Το μυθιστόρημά του τα μελένια λεμόνια * η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων κυκλοφόρησε πρώτα στο Διαδίκτυο το 2005 και στη συνέχεια εκδόθηκε σε βιβλίο το 2007 – πρακτική που ακολούθησε και για όλα τα υπόλοιπα βιβλία του. Το 2011 ξεκίνησε η (ηλεκτρονική και έντυπη) έκδοση του εκτενούς αφηγήματος Τα χλωρά διαμάντια * το δειλινό των γκαβλωμένων ανθρώπων. Επίκειται η ηλεκτρονική έκδοση της ακολουθίας 12 βιβλίων με τίτλο Τα ανθισμένα συρματοπλέγματα της καρδιάς μας – πρόκειται για μια ακολουθία 12 δοκιμίων για την εικονοποιία της Δύσης από τον Τζιότο ώς τον Βαν Γκογκ. Όλα τα γραπτά του είναι ελεύθερα από κάθε «πνευματικό δικαίωμα» και μπορούν να αναπαραχτούν εν όλω ή εν μέρει δίχως την οποιαδήποτε άδεια. Μυθιστορήματα, αφηγήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα του και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.

Έχει εκδώσει (έντυπα και ηλεκτρονικά) τα θεατρικά έργα La ultima noche ή οι καρχαρίες (2010), Historia de un amour ή τα μυρμήγκια (2011), Μένγκελε (2012), Liberté (2013), Égalité (2013), Fraternité (2013), Humlet (2013), Οιδίνους (2013), Ζόοτ (2013), Lebensraum (2014), Zyklon ή το πεπρωμένο (2014), Lacrimosa ή το απέπρωτο (2014).

Στο θέατρο έχουν ανέβει τα έργα του: La ultima noche ή οι καρχαρίες (σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου με τη Μυρτώ Αλικάκη και τον Λεωνίδα Κακούρη, Αθήνα, Θέατρο ΠΚ, θεατρική περίοδος 2012-2013), Historia de un amour ή τα μυρμήγκια (με την Πέμυ Ζούνη και τον Κώστα Φιλίππογλου σε συν-σκηνοθεσία των ιδίων, Αθήνα, Θέατρο Olvio, θεατρική περίοδος 2012-2013), Μένγκελε (σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και τη Μυρτώ Αλικάκη, Αθήνα, Θέατρο Faust, θεατρική περίοδος 2013-2014).

~

http://triaridis.gr/
βιβλία του Θ. Τ. δημοσιευμένα στο Internet: http://triaridis.gr/books.html
εκδόσεις δήγμα: http://www.ekdoseis-digma.gr/
εκδόσεις διάπυροΝ: http://diapyron.com/
σελίδα στο facebook: https://www.facebook.com/triaridis

Λήμμα στην ελληνική Wikipedia:
http://el.wikipedia.org/wiki/Θανάσης_Τριαρίδης

Λήμμα στην αγγλόγλωσση Wikipedia:
http://en.wikipedia.org/wiki/Thanasis_Triaridis

~

ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΡΙΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Θ.Τ.

[…] Εκφραστής, ενίοτε παράφορος, της ζωντανής του κοινωνικής και ηθικής συνείδησης, ο Τριαρίδης υποβάλλει τη λογοτεχνική γραφή του στη δοκιμασία να αναδιατυπώσει, με την ανατρεπτική ανασύνθεση των ίδιων παμπάλαιων και πάντοτε επίκαιρων μύθων και ιστοριών, το ερώτημα: τι χρειάζεται η λογοτεχνία μπροστά στην επίγνωση ότι ο ανθρώπινος κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, θα παραμείνει υποκριτικός, φρικαλέος και άδικος; Άλλοτε τριτοπρόσωπος, ειρωνικά ουδέτερος, και άλλοτε πρωτοπρόσωπος, συναισθηματικά παλλόμενος ή και απευθυνόμενος παρακλητικά στον αναγνώστη του, ο αφηγητής του Τριαρίδη εναλλάσσει τις διαθέσεις του, με κυρίαρχο πάντως τον ειρωνικό και εντέλει ελεγειακό τόνο: τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Το ελεγειακό Ιch bebe φανερώνει την αντοχή της αφηγηματικής-ποιητικής τέχνης που αναμυθολογεί και ανιστορεί τον κόσμο για να εκφράσει ό,τι πιο μύχια και έντονα νιώθει ο άνθρωπος, τον τρόμο μπροστά στην αδυναμία του. * Ευριπίδης Γαραντούδης, Τα Νέα, 20-12-2008

[…] Όταν, στην πρώτη του εμφάνιση, ο Θανάσης Τριαρίδης μας έδινε με το Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα (2000) ένα μυθιστόρημα υψηλής πρωτοτυπίας, ιδιότυπου μαγικού ρεαλισμού και ενός αφηγηματικού θάρρους που εμπιστευόταν εξίσου το θερμό βορειοελλαδίτικο ιδίωμα όπως και το θράσος της σάρκας, είχαμε κάθε λόγο να χαιρετίσουμε το καινούριο στη γέννησή του. […] Ο Τριαρίδης πορνογραφεί με θρησκευτική προσήλωση και αντικληρικό μένος: στα μελένια λεμόνια (2005) προτείνει μιαν ανασκευασμένη Καινή Διαθήκη με την ερωτική ηδονή στο επίκεντρο. Παρά τον φαινομενικό ευδαιμονισμό του επαγγέλλεται έναν ιδιότυπο νιτσεϊκό ουμανισμό. Ποιήματα, αφηγήματα, δοκιμιακά σχόλια, ανασκευές μύθων αγωνιούν μέσα από χείμαρρους λέξεων να στρατευθούν: να καταγγείλουν, να σοκάρουν, να αποκαλύψουν, να υμνήσουν. * Μαρία Τοπάλη, Καθημερινή, 30-5-2010

[…] Ο Τριαρίδης είναι ένας διανοούμενος που γράφει πυρετικά και στρατευμένα – ενάντια σε κάθε μορφή ουσιοκρατικής σκέψης, ενάντια στον σύγχρονο εθνικισμό, τον ρατσισμό και την ετεροφοβία. Η κριτική του στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι από τις πιο γενναίες αυτή τη στιγμή στον ελληνικό δημόσιο λόγο. Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει τα χειμαρρώδη κείμενά του, κριτική, ποίηση και πεζό, πρώτα στο Ίντερνετ (www. triaridis.gr) και μετά σε έντυπες εκδόσεις. Στόχος του είναι να προκαλέσει, να τραβήξει το χαλί κάτω απ΄ τα πόδια, να υπονομεύσει τις σιγουριές μας. Τα τελευταία του «ποιητικά» έργα φαίνεται μάλιστα να κατακτούν ένα πολύ χαρακτηριστικό ύφος: παλίμψηστα κειμένων του κανόνα και κοινόχρηστων ιδεών, με λόγο καθημερινό σε φόρμες περίπλοκες (και επίτηδες ατελείς), προσφέρουν αφηγήσεις που σαρκάζουν το υλικό τους και μαζί και τη σαθρότητα της «κοινής» λογικής, της κοινής λογοτεχνικής αισθητικής και της σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας. Την ίδια στιγμή όμως υποβάλλουν μια συγκινητική, σχεδόν ρομαντική, πίστη στη δυνατότητα του κριτικού λόγου (και άρα και της προοδευτικής πολιτικής) όχι μόνο να απο μαγεύσει αλλά και να ανα-μαγεύσει τον κόσμο. * Δημήτρης Παπανικολάου, Τα Νέα, 22-5-2009

[…] Ο Τριαρίδης έχει στήσει ένα δικό του σύμπαν. Ένα σύμπαν που χαρακτηρίζεται από μιαν άλλη άποψη για το τι μπορεί να είναι η παιδική ηλικία και η διαδικασία μύησης στην ωριμότητα και στα μεγάλα μυστήριά της – τον έρωτα και το θάνατο. Το μυθιστόρημα Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα μάς χάρισε ό,τι πιο ουσιαστικό μπορεί κανείς να περιμένει από έναν συγγραφέα – ιδιότυπη και παρθένα ανάγνωση μιας περιοχής της ανθρώπινης πορείας. * Μάνος Κοντολέων, περιοδικο Διαβάζω, 409, Ιούλιος-Αύγουστος 2000.

[…] Από τα βιβλία της πρόσφατης σοδειάς που δηλώνουν απροκάλυπτα ή και εμμέσως ότι ανήκουν στον μαγικό ρεαλισμό, το μυθιστόρημα του Θ. Τριαρίδη νομίζουμε πως συνιστά τη μάλλον υποσχόμενη προσέγγιση […]. Εξωφρενικές ιστορίες, που συναγωνίζονται σε ευρηματικότητα, πνεύματα του κακού, δαιμονισμένοι και πάσης φύσεως παγανιστικά στοιχεία δημιουργούν τη ζητούμενη αίσθηση του αλλόκοτου και νοσηρού. Σαν να πρόκειται για ιεροτελεστία εξευμενισμού του επερχόμενου κακού, που επιτυγχάνεται με τη συνεργία των παιδιών. * Μάρη Θεοδοσοπούλου, Το Βημα, 27-2-2000

[…] Ο Θ. Τριαρίδης δίνει ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει τον λυρικό αισθητισμό, την αφέλεια του παραμυθιού, την υπερβολή του αισθητισμού, το άνθος της νοσηρότητας με το βαρύ άρωμά του […]. Μεθυσμένος από την ηδονή του αισθησιακού αφανισμού, γητεμένος από ένα είδωλο αισθησιασμού και διαφθοράς, μαγεμένος από ένα φάσμα γυναικείας ομορφιάς που συνδυάζει σε ακαταμάχητη αναλογία τη γοητεία του σωματικού κάλλους με εκείνη της σωματικής αναίρεσης, κάνει μια πρόζα που δε στοχεύει σε έναν μεταμοντερνισμό τύπου Carter, αλλά προς την υπερβολή της έκφρασης του αισθητισμού. * Βαγγέλης Αθανασόπουλος, περιοδικο Διαβάζω, 423, Νοέμβριος 2001.

[…] Η μόνιμη συνύπαρξη πραγματικού και φανταστικού κόσμου και η απίστευτη όσμωση ανάμεσα σε γεγονότα μιας διακριτικής καθημερινότητας από τη μια και ενός μυθικού τοπίου (ίσως και λίγο γοτθικού) από την άλλη, δομημένου σε αρχέγονες δοξασίες για το κακό και τη μοίρα, είναι βασικό χαρακτηριστικό και του λόγου αλλά και του τρόπου δράσης όλων των σελίδων […]. Η καθημερινή σχέση-μύηση των μαθητών με τη δασκάλα τους στη μαγεία, βλέπε στα έγκατα της ζωής, είναι απ’ τις καλύτερες σελίδες αυτής της σύνθεσης, αυτής της εξωφρενικής σχέσης μαθητείας που μυεί από νωρίς τα παιδιά στη ζωή, στον έρωτα και στο θάνατο. * Ισίδωρος Ζουργός, περιοδικο Ινδικτοσ, 13, Μάρτιος 2001

[…] O Θανάσης Tριαρίδης μετά το O άνεμος σφυρίζει στην Kουπέλα εστιάζει, στα τρία του βιβλία-παραμύθια, στις ανθρώπινες αξίες, στα πάθη των ανθρώπων και στις δοκιμασίες τους, προκειμένου να διαφυλάξουν αρχές και ιδανικά, προκειμένου να αντιδράσουν στην ανθρώπινη εξουσία και ανοησία. Ένα μαχαίρι –του Πέτρο Mπόλε– που σκοτώνει χαρίζοντας γλυκό θάνατο· η ιδεοληψία ενός πρίγκιπα που πιστεύει ότι μια παγωμένη νυχτερίδα θα φέρει την ευτυχία στο λαό του· και οι γυναίκες ενός ολόκληρου χωριού που γονιμοποιούνται –και συνεχίζουν τη ζωή στο χωριό– με τους χαραγμένους σπόρους σιταριού. * Όλγα Σελλά, Καθημερινη, 22-5-2002

[…] Αναμορφώνοντας τις ιστορίες της Βίβλου και των αρχαίων μύθων, ο Τριαρίδης τις συγχρονίζει με την ατομική βόμβα της Χιροσίμα, τα στρατόπεδα του Ολοκαυτώματος, τα πεδία των βομβαρδισμών στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στην Παλαιστίνη, τους νεκρούς Κούρδους στο λιμάνι της Πάτρας, τους νεκρούς Αλβανούς στη σπηλιά του Πισoδερίου, για να καταγγείλει ότι οι μηχανισμοί της βίας και της καταστολής μένουν απαράλλακτοι. Θεωρημένα από αυτή την άποψη, τα Μελένια λεμόνια αποστρέφονται την κυρίαρχη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία του life style και των ιστορικών αποδράσεων, που αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να θίξει φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την πολιτική και ιδεολογική ορθότητά της. * Ευριπίδης Γαραντούδης, Τα Νέα, 22-92007

[…] Η γραφή και η ουσία της γραφής του Τριαρίδη είναι μπροστά από την εποχή της, ενώ προέρχεται από τα βάθη της κλασικής λογοτεχνίας, γι’ αυτό και μετά από χρόνια μάλλον θα δούμε την πατίνα της να την έχει σημαδέψει ανεξίτηλα, αν επιβιώσει η λογοτεχνία και η ανθρωπιά. * Σταυρούλα Σκαλίδη, Φιλολογική Βραδυνή, 23-6-2007

[…] Μοναδικός εκπρόσωπος ενός ολότελα σύγχρονου μεταλογοτεχνικού τρόπου, ο Θανάσης Τριαρίδης, με εφόδιά του μια πελώρια αφομοιωτική δύναμη κειμένων, αισθήσεων και συναισθημάτων και έναν απύθμενο λυρισμό του γλυκού χαμού, φουντώνει και αναλώνεται σε ό,τι πιο τρομακτικά ανθρώπινο μπορεί να αντέξει η μυθιστορία των καιρών μας. * Κυριάκος Αθανασιάδης, Gutenberg, Εμπειρίες Αναγωστης, Ιούλιος 2007

[…] Ο νέος Καζαντζάκης ζει στη Θεσσαλονίκη και ονομάζεται Θανάσης Τριαρίδης. Είναι τόσο απίθανο έπειτα από μισό αιώνα να έχει βγει ένας συγγραφέας που να μπορεί να τον ακουμπήσει; Διαβάζοντας τα μελένια λεμόνια έχω την αίσθηση ότι ο Τριαρίδης τον ακουμπάει. * Στέφανος Δάνδολος, Βραδυνή, 12-6-2007

[…]. Ο Μένγκελε αποτελεί την κορύφωση μιας άτυπης θεατρικής τριλογίας (προηγήθηκαν τα: La última noche ή οι καρχαρίες, και Historia de un amor ή τα μυρμήγκια), που στρέφεται γύρω από το ίδιο μοτίβο: την αβυσσαλέα αναμέτρηση θηλυκού-αρσενικού με επίκεντρο τον παραλογισμό της ανθρώπινης φύσης και του ερωτικού συναισθήματος. Ριψοκίνδυνο εγχείρημα αυτό του συγγραφέα, καθώς μπορεί να εκληφθεί ως απόπειρα να δώσει βήμα σε ένα στυγνό εγκληματία, που δικαιωματικά έχει ταυτιστεί με το «απόλυτο κακό» και ο οποίος δε θα μπορούσε να δικαιωθεί -ούτε καν να δικαιολογηθεί- κάτω από οποιοδήποτε ηθικό πρίσμα. Παίζει, μάλιστα, με τη φωτιά -και αγγίζει ψυχαναλυτικά πεδία-, όταν μεταθέτει το επίκεντρο της ιστορίας από την εκδίκηση στον έρωτα και την αληθινή -άνευ όρων- αγάπη. […] Ο Τριαρίδης, όμως, τοποθετεί την ιστορία στο πλαίσιο της μεταθεατρικής συνθήκης «το δραματικό πρόσωπο υποδύεται κάποιο άλλο (δραματικό) πρόσωπο» την οποία, μάλιστα, μας παραδίδει εις διπλούν: οι δύο ήρωες γίνονται οι Εσθήρ και Μένγκελε που, όμως, κρατούν κρυφή την ταυτότητά τους, ώσπου να παίξουν κι αυτοί το ίδιο παιχνίδι: «αν είσαι, είμαι». Αυτόματα, το ενδιαφέρον μετατίθεται σ’ αυτές τις αλλαγές ταυτότητας, στους δύο ήρωες που «ξεφλουδίζουν» κομμάτια του εαυτού τους προκειμένου να αποκαλύψουν ένα διαφορετικό εαυτό, ο οποίος με τη σειρά του θα υποκριθεί -ή θα είναι στην πραγματικότητα;- έναν άλλο εαυτό/ρόλο. Αυτό το «ξεφλούδισμα» χαρακτηρίζει το έργο στο σύνολό του κάτω από κάθε συνθήκη βρίσκεται κάποια άλλη, κάτω από κάθε πτυχή των ηρώων βρίσκεται μια άλλη. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας καταγράφει μια άγρια αναμέτρηση σε επίπεδο ταυτότητας, φύλου, συνειδητού και ασυνείδητου, όπου το δίπολο Μένγκελε-Εσθήρ μοιάζει να είναι απλώς η αφορμή. * Τώνια Καράογλου, διαδικτυακός τόπος Elculture.gr, 11-2-2014 (κριτική για την παράσταση Μένγκελε)

[…] Για όσους προφταίνουν να παρακολουθούν την πορεία του Τριαρίδη τα τελευταία χρόνια (είναι πολυγραφότατος), πρόκειται για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και κρίσιμους, όπως πιστεύω, συγγραφείς της λογοτεχνίας μας. Και να που η μοίρα τα μοίρασε έτσι τώρα ώστε να συγκριθεί και με τους συγγραφείς του θεατρικού γένους. Και βλέπω σε αυτό μιαν ακολουθία, σαν η δική του στροφή να εντάχθηκε σε μια μακρά διαδρομή του ελληνικού θεάτρου και μέσα από αυτή τη διαδρομή να φωτίζεται από εσωτερικό φως. Είναι η πορεία που στα γράμματά μας συνδέθηκε (και χρωματίστηκε) με την έννοια του παραλόγου, κοντά στο ξένο μεταπολεμικό κίνημα, αλλά που στα δικά μας κείμενα απέκτησε ιθαγενή απόκλιση. Η μεταφυσική φάρσα του θεάτρου απέκτησε σε εμάς έναν αποκαλυπτικό μυστικισμό, την παρουσία ενός υπερλογικού στοιχείου, που δίνει στα εγκόσμια άξαφνη βαθύτητα και εύρος φοβερό. Σαν κάτω από τον κόσμο να κινείται μια ποίηση που συνδέει μεταξύ τους ανόμοια, που λύνει τις αντιφάσεις, που δημιουργεί το μυστήριο και απλώνεται πέρα από τα άκρα του λόγου και της αίσθησης. Είναι ο κόσμος της Λυμπεράκη, του Ζιώγα, του Μάτεσι που τώρα μου φαίνεται πως με το έργο του Τριαρίδη απλώνεται παραπέρα. […] Γνωρίζω πως για πολλούς όσα επιχειρεί το έργο ακούγονται παλιά. Ο συμβολισμός, ο νεο-ρομαντισμός, η μεταφυσική ανατριχίλα, ακόμα και η αίσθηση του παραλόγου ή η πιντερική βωμολοχία είναι πια κορεσμένα. Για να μην αναφέρουμε το κεντρικό ζήτημα της Αγάπης στην εσχατιά της ανθρώπινης νόησης και ποίησης. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, το έργο του Τριαρίδη δεν εντυπωσιάζει μόνο με το σημαντικό περιεχόμενό του αλλά και με ό,τι ο συγγραφέας υποδηλώνει: την τεχνική, τη δραματουργική ανέλιξη, το σασπένς, το μυστήριο και βέβαια με την αφορμή για δύο απαιτητικούς ρόλους που στηρίζονται, όχι στην ατομικότητα, αλλά στη δυαδικότητα, στον ετεροπροσδιορισμό, στην αντίφαση και τη συμπλήρωση. Στην ουσία πρόκειται για έναν και τον αυτό, δυϊκό και ομοούσιο ρόλο. Αυτό το παιχνίδι θεάτρου  παίζουν έξοχα η Πέμη Ζούνη και ο Κώστας Φιλίππογλου, δίνοντας μια σπουδαία πλήρωση στο υπερβατικό σκηνικό του Μανόλη Παντελιδάκη. Μια σημαντική βραδιά θεάτρου, ένα σημαντικό απόκτημα για το θέατρό μας. * Γρηγόρης Ιωαννίδης, Εφημεριδα των Συντακτών, 18-2-2013 (κριτική για την παράσταση Historia de un amor ή τα μυρμήγκια)

~

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Θ.Τ.
http://triaridis.gr/books.html

~

[αφηγήσεις]

Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα, μυθιστόρημα,
Εκδόσεις Πατάκη, 2000, Εκδόσεις δήγμα, 2009, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/koupela/, 2009

Το τρυφερό μαχαίρι του Πέτρο Μπόλε και άλλες τρεις ιστορίες δακρύων, αφηγήματα, δήγμα, 2010 ,
(Πρώτες εκδόσεις: Το τρυφερό μαχαίρι του Πέτρο Μπόλε, αφήγημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2002 * Η παγωμένη καρδιά των ευτυχισμένων ανθρώπων, αφήγημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2002 * Το χαραγμένο σιτάρι, αφήγημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2002 * Η μουγγή καμπάνα, αφήγημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2003), ηλεκτρονική έκδοση των τεσσάρων αφηγημάτων στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/tessera/, 2010)

H αληθινή ιστορία της Αΐντας και του Ρανταμές,
μια αφήγηση, Εκδόσεις mauve, εκτός εμπορίου, 2005, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/aida/, 2005

τα μελένια λεμόνια – η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/melenialemonia/ , 2005, Εκδόσεις τυπωθήτω, 2007

Ich bebe – Όταν οι αμαξάδες μαστιγώνουν τ’ άλογα,
ανιστόρηση του τρόμου μου, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/ichbebe/ , 2007, Εκδόσεις τυπωθήτω, 2008

Το κόψε-κόψε ή όταν οι γκοτζίλες εξανθρωπίζονται,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/kopse/ , 2008, Εκδόσεις διάπυροΝ, 2009

Ειδύλλια ή τα χύσια του μεσημέριου,
οι μεγάλες ώρες της ανθρωπότητας, ηλεκτρονική έκδοση http://triaridis.gr/eidyllia/, 2009
(Η απώλεια ή το πώς ένας Πρόλογος γίνεται Κυρίως Θέμα,
ηλεκτρ. εκδ. http://triaridis.gr/eidyllia/apoleia.htm, 2009
Η ψωλοσυλλέκτρια ή όταν εμφανίζεται η Βεατρίκη,
Εκδόσεις γκάβλα, 2008 ηλεκτρ. εκδ. http://triaridis.gr/eidyllia/psolosillektria.htm, 2009
Το ξεψύχυσμα ή ημέρα Κυριακή στην Καπέλα Σιξτίνα,
Εκδόσεις γκάβλα 2008, ηλεκτρ. εκδ. http://triaridis.gr/eidyllia/xepsihisma.htm, 2009)

Τα χλωρά διαμάντια – το δειλινό των γκαβλωμένων ανθρώπων, βιβλίο πρώτο – δειλινά 1-333,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/diamonds/ , 2011, Εκδόσεις δήγμα, 2011

Wstawać – Όταν η Ιστορία απελευθερώνει,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/ , 2013, Εκδόσεις διάπυροN, 2013

~

La ultima noche ή οι καρχαρίες,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/ , 2010,
δήγμα-θέατρο/Εκδόσεις Ευρασία, 2011

Historia de um amor ή τα μυρμήγκια,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/ , 2010,
δήγμα-θέατρο/Εκδόσεις Ευρασία, 2012

Μένγκελε,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/ , 2012,
δήγμα-θέατρο/Εκδόσεις Ευρασία, 2012

Liberté,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Égalité,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Égalité,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Fraternité,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Humlet,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Οιδίνους,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/wstawac/, 2013

Ζόοτ,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/zoot/, 2013

Lebensraum,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/lebenstaum/, 2014

Zyklon ή το πεπρωμένο,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/zyklon/, 2014

Lacrimosa ή το απέπρωτο,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/lacrimosa/, 2014

~

[εικονογραφημένα παραμύθια]

Ονειρεύτηκα τα Λευκά Χριστούγεννα,
ζωγραφισμένα από την Έλλη Γρίβα, διάπυροΝ, 2009, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα
http://triaridis.gr/keimena/keimC001.htm, 2004

Το αγόρι πίσω απ’ το τζάμι,
ζωγραφισμένα από την Έλλη Γρίβα, διάπυροΝ, 2009, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα
http://triaridis.gr/keimena/keimC005.htm και http://issuu.com/diapyron/docs/agori_flash, 2011

Τα δάκρυα του δάσους,
ζωγραφισμένα από την Έλλη Γρίβα, διάπυροΝ, 2013, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα
http://triaridis.gr/keimena/keimC006.htm και http://issuu.com/diapyron/docs/δακρια_flash, 2011

~

[δοκίμια]

Σημειώσεις για το τρεμάμενο σώμα,
κείμενα πολιτικής ανάγκης, Εκδόσεις τυπωθήτω, 2006,
ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/soma/, 2008

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, τα γυμνά μάτια
ή το πώς να ζει κανείς με τον μπαλτά,

δοκίμιο, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://www.triaridis.gr/keimena/keimA028.htm, Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2008

Μαρκήσιος ντε Σαντ
ή τα υπόγεια του Χριστιανισμού,

δοκίμιο, ηλεκτρονική έκδοση στην ιστοσελίδα http://www.triaridis.gr/peina/, 2009

~

[δοκίμια υπό έκδοση]

Reset ή τα ανθισμένα
συρματοπλέγματα της καρδιάς μας

μια φαντασμαγορία, ακολουθία δώδεκα βιβλίων
1. Τζιότο, δακρύζω, χύνω, πεθαίνω * 2. Μποτιτσέλι, τα κορίτσια ανοίγουν τα νεσεσέρ τους * 3. Λεονάρντο, φ φ φ ο υ * 4. Μιχαήλ Άγγελος, το σμίξιμο των ανθρώπων και των φιδιών * 5. Ραφαήλ, τριαντάφυλλα στο παράθυρο * 6. Γκρέκο, οι άνθρωποι στις φλόγες του Θεού * 7. Καραβάτζιο, το παράφορο αίμα * 8. Ρέμπραντ, η νύχτα των δολοφόνων αστών * 9. Γκόγια, για να πεθάνουμε τον θάνατό μας * 10. Μονέ, ο ξανακερδισμένος χρόνος * 11. Γκογκέν, οι Ερινύες θα γίνουνε γυμνόστηθες κόρες * 12. Βαν Γκογκ, ο σπορέας του πυρετού

Τo έθνος ως πτωματόστρωτο,
κείμενα ενάντια στον εθνικισμό

Ο Θεός ως τέρας,
κείμενα ενάντια στην θρησκεία

Η Επανάσταση ως λαιμητόμος,
κείμενα ενάντια στην επαναστατικό ολοκληρωτισμό

Τα γάργαρα τεχνάσματα,
ένα τετράδιο με μελανιές